«Το βιβλίο αυτό γράφτηκε όχι για να επαναλάβει την ιστορία των δεκαετιών που βιώσαμε θητεύοντας στην Ιατρική Σχολή της Πάτρας, αλλά για να συνθέσει μια ιστορία.
Ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι δημιούργημα της ακατανίκητης επιθυμίας μου να μοιραστώ εμπειρίες που πιστεύω ότι δεν πρέπει να πάνε χαμένες και επιπλέον, να διασώσω ένα παρελθόν χωρίς την παραμικρή διάθεση υστερικής προσφυγής σε αυτό.
Το βιβλίο όμως αυτό γράφτηκε και για έναν ακόμη λόγο. Για να θυμίζει στους νεότερους ότι μπορεί κάλλιστα σε μία δεδομένη χρονική περίοδο, εκείνο που δοκιμάζουν λιγοστοί μόνο άνθρωποι να έχει περισσότερη ιστορική ενάργεια, ηθική βαρύτητα και ψυχολογική αξία από το θαμπό και ατάραχο συναίσθημα του συνόλου».